PŁAZIŃCE (przegląd systematyczny cz.1)

Witam!
Dziś opiszę przegląd systematyczny wirków oraz przywr. Oczywiste jest to iż zamieszczę zdjęcie z poszczególnym przedstawicielem każdej gromady.

WIRKI - spośród płazińców najliczniejsze są wirki, przywry wnętrzniaki oraz tasiemce. Dotychczas opisano około 3 tys. gatunków wirków. Są to płazińce głownie wolno żyjące,o ciele spłaszczonym i wydłużonym. Ich długość waha się od 5mm do 50 cm u niektórych gatunków glebowych. Nabłonek wirków pokryty jest rzęskami usprawniającymi poruszanie się. Pomiędzy komórkami nabłonka występują drobne pałeczki zwane rabditami. Służą one do obrony, ponieważ z chwilą wyrzucenia na zewnątrz pęcznieją i śluzowacieją, krępując ruchy potencjalnego napastnika. Większość wirków to drapieżniki. Zazwyczaj żyją w wodach słonych, nielicznie w słodkich i wyjątkowo w wilgotnej glebie. Ich szczegółowy podział oparty jest na budowie gardzieli i liczbie rozgałęzień jelita. Wyróżnia się wirki bez jelitowe, prosto jelitowe, trójjelitowe, zwane też wypławkami, oraz wielojelitowe. W Polsce spotykamy przedstawicieli wirków bez jelitowych oraz wypławki. Spośród wypławków najliczniejszych jest wypławek biały, mający do 2,5 cm długości, oraz mniejszy od niego o połowę wypławek czarny, zwany także wielooczką czarną.

PRZYWRY WNĘTRZNIAKI - bezwarunkowe pasożyty wewnętrzne kręgowców o cielec nieczłonowanym i listkowatym. Ich wielkość waha się w granicach kilku centymetrów. Mają dwie przyssawki - około gębową i brzuszną a ich jelito zazwyczaj rozgałęzia się na dwa główne ramiona. Charakteryzuje je złożony cykl rozwojowy z co najmniej dwoma żywicielami, przy czym jednym z nich jest zazwyczaj mięczak. Dość pospolitym przedstawicielem jest motylica wątrobowa, będąca pasożytem ssaków roślinożernych, a niekiedy także człowieka. Postać dorosła pasożytuje między innymi w wątrobie powodując jej uszkodzenia, a rozwój larw odbywa się w ciele wodnego ślimaka, zazwyczaj błotniarki stawowej. Innym zaś powszechnym pasożytem jest przywra krwi, której dojrzała postać żyje w naczyniach krwionośnych jamy brzusznej człowieka. W odróżnieniu od większości płazińców jest ona rozdzielnopłciowa, a nawet występuje tu dość znaczny dymorfizm płciowy. Samica jest długa, walcowata i stale przebywa w rynience utworzonej przez krótszego, za to szerszego samca.
Żywicielem pośrednim tej przywry są wodne ślimaki. W odróżnieniu jednak od motylicy jej cerkarie nie czekają biernie nie zjedzenie, lecz potrafią aktywnie wniknąć przez skórę do tkanek i naczyń krwionośnych człowieka. Często dochodzi do tego u osób pracujących na polach ryżowych. Przywra krwi jest przyczyną wielu stanów zapalnych u zarażonych osób, co niekiedy prowadzi do śmierci.