PŁAZIŃCE (układ pokarmowy, odechowy itp.)

Witam!
Dziś opiszę wszystkie układy płazińców które odziedziczyły w procesie ewolucji. Oczywiście zdjęcia też będą.

UKŁAD POKARMOWY
W pierwotnej formie która występuje u części wirków, układ pokarmowy rozpoczyna się otworem gębowym położonym po brzusznej stronie ciała. Za otworem znajduje się spora mięsista gardziel, która może zostać wynicowana na zewnątrz w postaci rurki czy rękawa. Służy ona niektórym wirkom do polowania jako narząd chwytający zdobycz. Za gardzielą rozpoczyna się proste lub rozgałęzione jelito. Zawsze jednak jest ono ślepo zakończone, bez otworu odbytowego i wszelkie ewentualne niestrawione resztki są usuwane przez otwór gębowy. U przywr i skrzelowców układ pokarmowy jest podobny do występującego i wirków. Tasiemce zaś w ogóle nie mają tego układu, ponieważ żyją w jelicie , są całe zanurzone w strawionym pokarmie i mogą chłonąc całą powierzchnią swego płaskiego ciała.

UKŁAD ODDECHOWY
U tak prosto zbudowanych zwierząt, mających dodatkowo dość powolny metabolizm, zapotrzebowanie na tlen zaspokajane jest przez wymianę gazową bezpośrednio przez powierzchnię ciała. Płazińce charakteryzuje więc brak układu oddechowego. U pasożytów wewnętrznych, mających utrudniony dostęp do tlenu, podstawowym procesem dostarczającym energii jest oddychanie beztlenowe. 

UKŁAD KRĄŻENIA
Płazińce nie mają układu krążenia. Substancje odżywcze są przenoszone za pośrednictwem płynu wypełniającego przestrzenie międzykomórkowe w parenchymie. U niektórych transport dodatkowo ułatwia jeszcze silnie rozgałęzione jelito.

UKŁAD NERWOWY
Układ nerwowy płazińców ma prostą budowę, ale w przeciwieństwie do parzydełkowców występuje tu już "centrum dowodzenia" w postaci dwóch zwojów nerwowych położonych zazwyczaj w przedniej części ciała. Od tych zwojów odchodzą liczne parzyste pnie nerwowe do przedniej i tylnej części ciała, zazwyczaj połączone poprzecznymi spoidłami.
U wolno żyjących wirków najsilniej rozwinięte są dwa pnie położone po brzusznej stronie ciała. Występują u nich także dość dobrze wykształcone narządy zmysłów, wśród których spotykamy zarówno receptory chemiczne, dotykowe, jak i proste oczka w liczbie od jednej pary do kilkunastu. Niektóre morskie wirki mają też statocysty.
Pasożyt, w związku z prowadzonym trybem życia, mają słabo rozwinięty układ nerwowy i właściwie pozbawione są wyspecjalizowanych narządów zmysłów. Występują u nich jedynie komórki czuciowe i proste receptory chemiczne.

UKŁAD WYDALNICZY
Układ ten u płazińców ma postać kanalików rozmieszczonych w parenchymie, zakończonych komórkami o specyficznej budowie. Komórki te mają liczne gwiaździste wypustki oraz skierowane do światła kanalika ruchliwy pęczek zlepionych rzęsek przypominający płomyk świecy. Z tego powodu noszą one nazwę komórek płomykowych. Taki układ wydalniczy, zamknięty od strony jamy ciała, nazywa się układem protonefrydialnym.
Główną funkcją tego układu jest nie tyle usuwanie ubocznych produktów metabolizmu, ale osmoregulacja. Świadczy o tym m. in. brak układu wydalniczego u niektórych wirków morskich. Kanały wydalnicze większości pozostałych wirków tworzą dwa podłużne ciągi uchodzące na zewnątrz jednym lub kilkoma otworkami po grzbietowej stronie ciała. Układ wydalniczy pozostałych płazińców ma podobny plan budowy.