PŁAZIŃCE (przegląd systematyczny cz.2)

 Witam!
Dziś opiszę przegląd systematyczny tasiemców oraz cykl rozwojowy bruzdogłowca szerokiego. Oczywiste jest to, iż zamieszczę zdjęcie z poszczególnym przedstawicielem każdej gromady.

 

 Tasiemce - to pasożyty wewnętrzne, w postaci dorosłej żyjące najczęściej w jelitach kręgowców, a choroby przez nie wywoływane nazywają się tasiemczycami. Ciało tasiemca jest najczęściej bardzo wydłużone, utworzone z połączonych ze sobą segmentów, zwanych członami, inaczej proglotydami. Człony są zróżnicowane wiekowo - najmłodsze powstają ciągle w rejonie tak zwanej szyjki, najstarsze zaś, wypełnione zapłodnionymi jajami, odrywają się z przeciwległego końca tasiemki. Przypomina to w pewien sposób proces strobilizacji, stąd też ciało tasiemca nazywa się strobilą. Wypłukaniu tasiemca z przewodu pokarmowego żywiciela zapobiega zespół narządów czepnych zwanych skoleksem lub główką, znajdujący się przed szujką. W skład tego zespołu mogą wchodzić przyssawki, bruzdy przy głowe, wieńcu haczyków itp. Tasiemce są obojnakami, i to "zwielokrotnionymi". W każdym członie z osobna rozwijają się narządy rozrodcze męskie i żeńskie. Męskie najczęściej rozwijają się nieco wcześniej, aby zmniejszyć ryzyko samozapłodnienia w obrębie jednego proglotydu. Może jednak dochodzić do zapłodnienia pomiędzy członami z przedniej i tylnej części strobili. Najkorzystniejsze jest zapłodnienie pomiędzy dwoma członami z dwóch różnych tasiemców - dochodzi wtedy do wymieszania się materiału genetycznego. Rozwój tasiemców jest złożony, najczęściej występuje kilka pokoleń larwalnych i przynajmniej jeden żywiciel pośredni. Przykładem cyklu rozwojowego związanego z wodą jest cykl rozwojowy bruzdogłowca szerokiego. Z jaja wydalonego wraz z kałem żywiciela do wody wylęga się swobodnie pływająca, orzęsiona larwa - koracidium. Gdy zostanie zjedzona przez pierwszego żywiciela pośredniego, w tym wypadku planktonicznego skorupiaka, przekształca się  jego ciele w następną postać larwalną. Gdy taki zarażony skorupiak zostanie zjedzony przez rybę, w jej mięśniach procerkoid przekształca się w  plerocerkoid. Teraz, gdy rybę zje z kolei jakiś drapieżny ssak lub człowiek, w jego jelitach przeobraża się w dorosłego tasiemca, osiągającego czami do 20 m.