Jak już pewnie zauważyliście zakończyłem podział wszystkich tkanek, zaczną się pierwsze tkankowe zwierzęta takie jak np. parzydełkowce. Dziś opisze jak one powstały i jaka jest ich budowa.
TYP: PARZYDEŁKOWCE (Cnidaria)
GROMADA: STUŁBIOPŁAWY (Hydroza)
GROMADA: KRĄŻKOPŁAWY (Scyphozoa)GROMADA: KOSTKOMEDUZY (Cubozoa)
GROMADA: KORALOWCE (Anthozoa)
Parzydełkowce są zwierzętami żyjącymi głównie w dodatkach słonych. Ich ciało o promienistej symetrii, zbudowane jest wyłącznie z dwóch warstw komórek mających charakter tkanki nabłonkowej. Parzydełkowce mogą przybierać dwie różne formy morfologiczne-osiadłego polipa lub swobodnie pływającej meduzy. Ich nazwa związana jest z obecnością parzydełek - specyficznych struktur obronnych występujących na powierzchni ciała. Dawniej parzydełkowce były łączone z żebropławami w jedną grupę symetryczną o nazwie ,,jamochłony"
Pochodzenie parzydełkowców
Przodkowie dzisiejszych parzydełkowców prawdopodobnie pojawili się już na początku ery paleozoicznej. istnieje przypuszczenie, że mogli się oni wywodzić ze zwierząt o symetrii dwubocznej, a promienista symetria ciała jest wyrazem późniejszym przystosowań. Od karbonu znamy już przedstawicieli wszystkich czterech współczesnych gromad, w tym kilku dziś już wymarłych grup korali. Spośród parzydełkowców największe znaczenie ekologiczne mają koralowce. Pierwsze rafy utworzone z pierwotnych koralowców pojawiły się w ordowiku i zastąpiły rafy gąbkowe. Dziś korale sześciopromienne są głównymi budowniczymi raf koralowych - największych budowli pochodzenia organicznego na Ziemi.
Budowa parzydełkowców
Ciało jamochłonów ,zarówno polipa, jak i meduzy, ma kształt worka o ściankach zbudowanych tylko z dwóch warstw komórek odpowiadających endodermie i ektodermie gastruli. Pierwotną jamę ciała pomiędzy tymi warstwami wypełnia bezpostaciowa galaretowata mezoglea. U polipów jest jej niewiele, natomiast u meduz tworzy warstwę sporej grubości. Wnętrze worka stanowi obszerna jama gastralna,będąca odpowiednikiem prajelita. Może być ona poprzedzielana pionowymi przegrodami lub nawet przekształcić się w system kanałów rozchodzących się promieniście po ciele zwierzęcia ( tak jak u wielu meduz). Do jamy gastralnej prowadzi otwór gębowy (funkcjonalnie będący również otworem odbytowym), u polipa od górnej strony zwierzęcia , u meduzy- od spodniej. U polipó jest on okolony wieńcem czułków. U meduz natomiast czułki te znajdują się na brzegu dzwonu, zaś przy otworze gębowym znajdują się niekiedy ramiona - inaczej płaty przygębowe.
Meduzy mają dodatkowo specyficzne, złożone narządy zmysłów, zlokalizowane w regularnych odstępach na brzegu dzwonu. Są to tak zwane ciałka brzeżne - inaczej ropalia. W ich skład wchodzą najczęściej proste narządy światłoczułe - oczka - postaci skupisk komórek barwnikowych, a także prosty narząd równowagi zwany statocystą. Jest to pęcherzyk zbudowany z komórek zaopatrzonych w wici lub wypustki plazmatyczne skierowane do środka. Wewnątrz znajduje się grudka węglanu wapnia - statolit - który uciska określone wypustki komórkowe w zależności od położenia zwierzęcia względem źródła przyciągania grawitacyjnego, czyli środka Ziemi.Dzięki temu meduza orientuje się, czy płynie w normalnej pozycji, a więc otworem gębowym do dołu, czy na przykład bokiem lub nawet na wznak i odpowiednio reaguje ruchami dzwonu, dążąc do wyrównania swego położenia. (cz.1)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz